De Meesters
Lokpaarden
9 jaar geleden zijn we begonnen. Met z’n drieën. Sandra, Robert-Jan en Marije. Samen werden we Meestersadvies. Met als basis het verlangen om het anders te doen. Anders te werken, andere dingen voor elkaar te krijgen in het onderwijs. Het verhaal van de lokpaarden van Marrum was onze verbinding. Niet de regels en structuren, maar liefde, passie en lef. 9 jaar lang hebben we samen gewerkt. Samen gelachen. En samen ook gehuild. 9 jaar lang (en ook de 9 jaar daarvoor al!) hebben we lief en leed gedeeld. Mooie dingen gedaan en bedacht. Successen gehad en natuurlijk zijn er ook dingen niet goed gegaan.
Next level
De laatste twee jaar (achteraf gezien) waren we ook met elkaar zoekende naar onze ‘next level’…. Wat was het wat we nog te doen hebben samen, op welke manier blijven we onze eigen organisatie vernieuwen, zelf nieuwe vormen onderzoeken…. We hebben wat uitgeprobeerd, wat niet was wat we ervan verwachtte. En ondertussen waren we alle drie steeds meer onze eigen weg aan het onderzoeken, onze eigen werkzaken op een bepaalde manier aan het vormgeven. Steeds minder samen, steeds meer een eigen kleur.
En daarmee kwam ook de vraag: hebben wij samen nog een toekomst als bedrijf? Of hebben we onze bestemming bereikt? Door daar een organisatie-opstelling over te doen, kwam het antwoord al naar voren: we waren klaar. Klaar met wat we waren. En klaar voor onze eigen wegen.
Loslaten en weer doorgaan
Slik. Jeetje. Fijn dat het helder is, maar wat laten we nou precies gaan….?
En dan komt het proces van loslaten, eigen angst onder ogen zien, weer willen verbinden, toch de ruimte nodig hebben, doorpakken, terug verlangen…. Boeiend om te zien. Ook bij mezelf. Zoveel zin om mijn eigen gezicht, mijn eigen kleur en toon naar buiten te brengen. Dat te doen waar ik zelf echt zo blij van word. En tegelijkertijd ook een onbestemd gevoel van ‘waarom laat ik ook iets los wat zo fijn en goed is’.
En steeds voelde ik ook: we hebben een enorm sterke basis in het verleden waarop we ons zijn gaan vormen, maar we hebben geen gezamenlijk beeld meer van de toekomst. En ik heb daarentegen wel een heel sterk beeld van mijn eigen toekomst….
Organisaties worden met een doel of opdracht opgericht. En organisaties kunnen hun doel ook bereikt hebben. Dan is het cruciaal om niet te lang door te blijven gaan (en te proberen om met allerlei oplossingen te gaan komen waarmee ook alle levensenergie van een bedrijf kan wegstromen) en met de resterende energie iets echt nieuws te starten.
Levensenergie
Dat is wat wij nu doen. Met nog veel levensenergie uit Meestersadvies onze eigen nieuwe organisaties opbouwen. Met dank aan alles wat ik heb mogen ontvangen uit het bedrijf en voor alles wat ik heb mogen geven. Ik neem mee wat voor mij passend is voor mijn eigen organisatie en laat achter wat niet van mij is. Dan kan ik met liefde terug kijken op wat was en met liefde vooruit kijken naar wat gaat komen. Proost!
