De opdracht van onze leerlingen
Mijn bijzondere reis begon in 2015, op het moment dat ik besloot om een al wat langer gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Ik ging een Vision Quest doen. Een eeuwen oud sjamanistisch ritueel wat gebruikt wordt als ‘rite de passage’, overgangen in een mensenleven. Om iets los te laten en een nieuwe levensopdracht aan te nemen. Zo voelde dat voor mij, twee jaar geleden. Ook al was de Vision Quest pas eind september, op het moment van aanmelden begon er al een heel intens proces. Steeds stelde ik mezelf de vraag stellen met welke intentie ik dit zelf-onderzoek aan ging. In eerste instantie zat ik veel in mijn hoofd en deelde ik mijn verhaal met weinig mensen. En in de aanloop naar het echte vertrek durfde ik mijn verhaal en mijn vraag ook steeds meer vanuit mijn hart te laten komen. Mijn behoefte aan deze intense retraite ook uit te spreken, mijn verlangen naar helderheid, mijn angst voor de fysieke en emotionele uitdaging die ik zou aangaan. En daarbij ook het gaan staan voor deze wat ‘zweverige’ manier van doen. Met drums, en dans, en stenen, vuur en rituelen. Het zuiveren met salie, het contact maken met totemdieren…. Ik had er niet zoveel mee. Sterker nog, het riep behoorlijk wat weerstand in mezelf op. En dat werd ook precies de uitdaging. Om dat te gaan ontdekken: wat was dan de weerstand? Waar durfde ik me niet aan over te geven?
De magie
Uiteindelijk was ik 10 dagen in Zuid-Frankrijk, waarvan 4 dagen en 4 nachten – zonder eten, zonder telefoon, boek, horloge, of ander afleidingsmateriaal – in de natuur. Alleen. Met een tarp, matje, slaapzak en 8 liter water. De zoektocht naar ‘mijn plek’ was al een leerschool op zich! Het mezelf overgeven aan het ritme van de natuur, het met aandacht waarnemen wat er buiten om me heen en binnen in me gebeurde was een prachtige reis. Onder de sterrenhemel, de opkomende maan mijn ogen durven sluiten.
De omgeving, de hele voorbereiding, het vasten…. Het maakte me zo helder, zo scherp. Steeds duidelijker hoorde ik de roep van mijn bestemming. Dat ik de plek tussen het oude en het nieuwe in mag nemen. Door mij vertaald als: ik mag de kinderen van NU ondersteunen in hun plek tussen het oude en het nieuwe (onderwijs)systeem. Zoveel kinderen die niet meer passen in de manier waarop er nu geleerd en geleefd wordt. Wat willen zij ons vertellen door middel van hun gedrag? En wat hebben zij nodig om juist hun potentie die de wereld zo hard nodig heeft, naar buiten te kunnen brengen?
Mijn opdracht
Twee jaar lang was ik zoekende naar de vorm. Vele ideeën kwamen voorbij, veel gesprekken heb ik gevoerd. Maar er was nog geen kloppende ‘ja’. Tot het moment dat ik met Bibi Schreuder van het Hellingerinstituut in Groningen sprak over deze signalen die kinderen afgeven. En toen wist ik dat ik dat wilde doen: het onderwijs en de leerkrachten/docenten gewaar laten worden wat de kinderen en leerlingen ons eigenlijk willen laten zien. Het is geen eenduidig antwoord en het vraagt absoluut zorgvuldigheid om de boodschap goed te begrijpen. En ik wil daarin mijn verantwoordelijkheid gaan nemen. Door de opleiding Systemische Pedagogiek uit te dragen, door workshops te geven voor ouders en leerkrachten/docenten over wat leerlingen ons laten zien.Wat wij op te lossen hebben, zodat zij zich vrij kunnen ontwikkelen!
