Ere wie ere toekom(s)t!
Ineens kwam de boodschap zo ontzettend helder binnen!
Dat we echt mogen eren wat er voor ons was. Wie er in onze familieachtgrond gedaan heeft wat toen gedaan moest worden. Maar ook in ons werk. We kunnen alleen verder bouwen op wat anderen als fundament hebben gelegd.
Ubuntu
Ik was weer in de mooie Schaapskooi van conferentie-oord Drakenburg, voor de opleiding Corporate Antropology. Vorige week hield dr. Wierdsma daar een verhaal over de plek van individuen in systemen. En dat het onze levensopdracht is om de wereld elke keer weer een stukje mooier te maken. Bij mij kwam het woord Ubuntu naar boven: ‘je bent wie je bent dankzij anderen’. Voor mij het besef dat ondanks mijn eigen inspanning, ik niets ben en kan zonder anderen.
Dat bracht mij ook terug naar dezelfde ruimte, maar dan twee jaar geleden waar ik – met nog vele anderen – de opening van het congres Vlinders in het veld bijwoonde, over de ontwikkelingen in het systemisch werk. Alle stoelen stonden als een spiraal om het centrale midden heen. En in het midden zaten de mensen ‘van het eerste uur’: zij die het systemisch werk in Nederland vorm hebben gegeven. De Pioniers. Zij werden gevraagd te gaan staan en de dank van allen om hen heen in ontvangst te nemen voor wat zij tot nu toe hebben betekend. Daarna ging het verder naar de cirkel daaromheen. De mensen die na de pioniers het systemisch werk verder hebben vormgegeven. Tot aan de buitenste cirkels toe, waar de mensen zaten die werden uitgenodigd de volgende fase van het systemisch werk vorm te gaan geven.Ik vond de symboliek echt prachtig. Tranen en kippenvel. En zo waardevol om te eren wie er voor mij waren, maar ook de uitnodiging te voelen om verder te gaan met het systemisch werk in de huidige tijdsgeest.
Volledige-midden
En nu zat ik dus weer in deze zaal en voelde ik opnieuw de uitnodiging om heel bewust mijn plek en rol in te nemen in deze generatie van vormgevers en leiders. Om dat te doen waar het systeem om vraagt.Door heel goed vanuit mijn eigen vol-ledige midden te luisteren, waar te nemen. En vandaaruit eerst vragen te stellen en dan pas te handelen. Dat vraagt ook elke dag weer de oefening. Oefening in het systemisch fenomenologisch waarnemen, in het luisteren en vragen te stellen. In het erkennen van wat er voor mij was. En te zien wat nog mag ontstaan. Een oefening van ge-WAAR-wording.
mijn broertje “Gannie”
Ik ben wie ik ben
Ik ben ook wie ik ben door alle kennis die ik heb mogen ontvangen van mijn leermeesters. Alle ervaringen die ik zelf heb gehad in mijn leven. De pijn en het verdriet, de liefde en de lol. Afscheid nemen en ontmoeten. De keuzes die ik heb gemaakt.
Ik ben wie ik ben dankzij alle generaties die er voor mij zijn geweest.
Ik ben wie ik ben door alle gebeurtenissen die daar hebben plaatsgevonden. De liefdes die zijn ontstaan, en daarmee ook de liefdes die er mogelijk niet mochten zijn, de ondernemersgeest en de armoede die er was, de oorlog en daarmee de daders en de slachtoffers. Alles in mijn systeem heeft mij gevormd.
