Familiesystemen

Afgelopen weekend had ik weer een familiereünie. Een jaarlijks terugkerend fenomeen waarbij er altijd een vaste kern gaat kamperen en gedurende het weekend een aantal familieleden een dagje langs komt.

Wie is wie ook alweer?

Ieder jaar denk ik weer: wat maakt nu dat we samen willen komen? We zien elkaar anders ook niet vaak en hebben ook weinig contact in de tussentijd.  En toch is er een behoefte om elkaar te ontmoeten.
Ik snap de wens van de generatie van mijn ouders om elkaar als broers en zussen te blijven ontmoeten. Net als ik mijn broers en hun gezinnen. Wij als neven en nichten kennen elkaar echter vooral van deze familiebijeenkomsten omdat we niet dicht bij elkaar zijn opgegroeid. Ondertussen is er al een nieuwe generatie geboren en zij krijgen elke keer in de auto weer uitgelegd welke familie nu bij elkaar komt en wie dan hun neven en nichten en ooms en tantes en oudooms en oudtantes zijn. Niet iets vanzelfsprekends dus.

Patronen in families

Eigenlijk kan ik alleen maar concluderen als ik dan om mij heen kijk, hoe fascinerend ik het vind hoe de achterkleinkinderen van mijn opa en oma ook weer zoveel herkenbare trekken hebben van hen. Dat die genen dus blijkbaar zo sterk zijn.
Wat ik niet altijd kan zien, is wat zich ook onzichtbaar aan patronen via de generaties wordt doorgegeven. De niet-vertelde verhalen, de mogelijke geheimen, de loyaliteit aan gebeurtenissen, de liefdes, faillissementen, wat er gevoeld werd of vooral niet gevoeld mocht worden, levensopdrachten, overleden kinderen…….
Elke keer als ik zelf in een familieopstelling sta, krijg ik ook een stukje van mijn eigen (onderbewuste) familiegeschiedenis mee. En voel ik ook de enorme dragende en soms ook trekkende kracht van mijn familiesystemen. Zo ben ik me ook echt bewust van mijn plek in het familiesysteem en ben ik dankbaar voor wat ieder in de generatie voor mij heeft gedaan opdat ik er kan zijn.

 

Wil je jouw familievraagstuk verhelderen (in opstelling)? Neem dan contact met me op!