Op reis!

Deze vakantie had ik maar twee doelen: de trap verven en de garage opruimen.Dat was na 1,5 week gelukt.

En toen kreeg ik toch even een soort van beangstigend gevoel dat ik mezelf de rest van de vakantie in mijn huis en tuin zag rondhangen. Ik moet zeggen, mijn huis en mijn tuin zijn beiden een paradijsje voor mij en ik geniet er ook erg van. Maar ik wilde ook even weg. Loskomen. Even niet automatisch toch van alles willen gaan doen en het dan niet doen. En me daar dan ook weer schuldig over voelen. Vorige week liep ik even naar een kennis van mij, die haar enkel had bezeerd. En al lopende dacht ik: ik wil weer naar de waddeneilanden. En bij haar aan de keukentafel vertelde ze over hun geplande vakantie naar de… waddeneilanden. Met horizontoer. Een varend festival dat bijna alle waddeneilanden afvaart en waarbij jonge artiesten dan twee dagen allerlei voorstellingen geven op het betreffende eiland. Dat klonk goed! Zaterdag geboekt, maandag vertrokken en zondag weer thuis. Jeetje. Wat was dat gaaf! Met allemaal jonge artiesten op een boot, met poldermaatjes (mensen met een verstandelijke beperking, vrijwilligers die kookten en vakantiegangers zoals ik. En ook al waren we met velen aan boord, het grappige was dat elke groep zijn eigen ritme had, waardoor we elkaar absoluut niet in de weg zaten en er ook op gezette tijden mooie mixen ontstonden. Ik heb gedanst, gezongen, met ontroering geluisterd, heel hard gelachen en ook nog erg genoten van de schoonheid van de waddeneilanden.

Ik las ondertussen het boek uit van Ab Dijksterhuis. Over het effect van reizen. Dat dat je geest oprekt, dat je dan op en top kan genieten van het moment. Dat er van die momenten zijn dat je nooit meer ergens anders wil zijn. Die heb ik ervaren. Die euforie dat alles klopt en alles fijn is. Dat doet muziek, dat doen leuke mensen om je heen, dat doet de omgeving en dat doen de wadden ook met mij. Volgend jaar weer? Ik acht die kans erg groot.

(www.horizontoer.nl voor wie volgend jaar het jubileum van 30 jaar mee wil vieren!)