Schijtensbenauwd

Op pad

Om maar met de deur in huis te vallen: ik heb het schijtensbenauwd door wat ik nu weer bedacht heb om te doen! Elke keer weer daag ik mezelf op een of andere manier uit om iets te ondernemen wat buiten mijn comfortzone valt.
Blijkbaar hoort dat ook bij mij om steeds mezelf uit te dagen door het nieuwe op te zoeken. Niet omdat ik mezelf in iets wil bewijzen. Dat is het echt niet. Maar blijkbaar wel omdat ik een grote nieuwsgierigheid bezit om mijn kennis en ervaringen te vergroten. Zelfkennis vooral. Wie ben ik? Dat lijkt zo’n simpele vraag, maar het is ook steeds weer anders. Omdat ik vanuit zoveel perspectieven kan kijken naar wie ik ben. Als dochter, als vriendin, als collega, als vrouw, als zus…. De plek en rol die ik  inneem is steeds anders en belicht weer andere delen van mezelf. Daarmee word ik natuurlijk ook bevestigd door mijn omgeving op die specifieke rol en ga ik dat ook zien en geloven. Maar eigenlijk zou ik al deze rollen samen moeten nemen om mezelf te kennen. Of juist UIT al die rollen stappen en alleen met mezelf op pad.
En dat laatste ga ik doen.

 

Verhalen

Een maand lang door Uganda reizen, met een eigen auto. Op zoek naar verhalen. De verhalen in de ontmoetingen met mensen in het land. Horen en voelen wat er leeft, welke keuzes mensen maken, hoe hun leven eruit ziet.
En ik ga op zoek naar mijn eigen verhaal. Of verhalen. Wat gebeurt er met mij nu ik zelf en alleen op reis ga? Wat doe ik als het even tegen zit of als ik me alleen voel? Hoe geniet ik in mijn eentje en hoe is het om dat dan niet ter plekke meteen te kunnen delen? Leg ik alles vast door veel te schrijven en foto’s te maken? Of juist niet. Hoe hou ik het leuk met mezelf? Veel vragen en de antwoorden weet ik pas achteraf.

 

Vertrouwen

En ja, het vraagt moed en lef. Om gewoon maar te doen wat mijn intuïtie mij ingeeft en me niet te laten weerhouden door alle praktische bezwaren en angst voor wat er allemaal mis kan gaan. Ik weet namelijk heel goed wat er mis kan gaan: dat heb ik 17 jaar geleden al ervaren. Maar ik heb in al die jaren erna dat ik op reis ben gegaan, ook ervaren wat er allemaal goed kan gaan. En daar vertrouw ik nu ook op. Dus stap ik straks op het vliegtuig en in de auto die voor me klaar staat. Op naar het avontuur. Met mijn eigen levens- en reiservaring in mijn rugzak (naast natuurlijk veel te veel kleren 😉 ) en met de slogan van het familiewapen van ergens in de achtergrond: Niet zo benauwd.