Life Changing Moment

Kampala, Uganda. 28 april 2014. Op maandagochtend om 10.00 start ons Talentontwikkelingsprogramma. Wij zijn er klaar voor. Om 9.30 komen de eerste twee mannen binnengewandeld. Stoer, maar met een zekere met onzekerheid kenmerkende manier van begroeten. Verlegen, nog niet zo goed wetende wat er gaat gebeuren. Ondertussen krijg ik wat telefoontjes binnen. Waar het precies is. En dat ze onderweg zijn. Ik weet dat we gewoon moeten blijven afwachten om te zien wie komt en wanneer ze komen. Even voor elven zijn er toch al 7 van de 9 aanwezig. Dat is een hele beste score hier! Ik begin met het verhaal waarom we vandaag hier zitten. Vanuit welke droom ik dit ben begonnen en hoe de Nederlandse en Ugandese deelnemers en mijn mede-trainer Marloes zijn aangehaakt op dit verhaal.

Levenslijn maken

De eerste oefeningen die we doen gaan over het ervaren waar uit Uganda en uit de wereld we vandaan komen en waarom we hier nu met elkaar zijn. En van daaruit gaan we verder met onze persoonlijke levenslijnen. Wat heb je meegemaakt, ervaren in je leven. Wat waren fijne momenten, wat waren zware momenten in je leven. En wat heb je daar vervolgens van geleerd. Ik geef zelf de aftrap. Met in mijn leven 3 grote pieken van verdriet en verder vooral veel opwaartse lijnen naar boven als het gaat om mijn geluk. Ook Marloes geeft haar levensverhaal weer. En dan gaan zij aan de slag. We hoeven niet eens zo diep te graven om te horen wat deze jongeren al in hun leven hebben meegemaakt: ouders jong overleden, geen school kunnen afmaken, ernstige ziekte, verstoten. Ze delen deze verhalen met ons. En hoewel het voor ons genoeg aanleiding is om de rest van je leven in therapie te blijven, aanvaarden deze jongeren in feite hun lot. Vanaf deze lijn gaan ze wel gewoon verder. Het is wat het is.

Culturele waarden

Op dag twee is de groep al meer een groep. Er wordt samengewerkt, uitgewisseld en gedeeld. We doen een prachtige sessie Authentiek Spreken (met dank aan Piet Hurkmans!) en opeens beginnen enkelen ook hun stem te laten horen. Wordt er oprecht contact gemaakt met ogen. En durven ook de zwijgzamen nu een woordje te spreken. ’s Avonds komen nog twee Nederlandse deelnemers aanschuiven. Het gaat dan over waarden. Wat is belangrijk in je cultuur? En hoe kijk je er zelf naar. Wat is daarvan voor jou waarde(n)vol?

Interculturele uitwisseling

Die nacht word ik ziek. Betekent dat ik niet mee kan op onze Interculture UitwisselingsToer door Kampala. We hebben een dagprogramma gemaakt waarbij we zowel de markt (dagelijks leven), de Bahai’ tempel (spiritualiteit) en de wijk Katwe (dat in feite een openbare werkplaats voor auto’s/ijzer is) (werk) bezoeken. In kleine groepjes krijgen de deelnemers vragen over hoe dingen in Uganda en in Nederland gaan. Wat de verschillen en de overeenkomsten zijn. De opvallende score?? Dat de Ugandese deelnemers opeens ontzettend trots zijn op wat zij eigenlijk hebben! Zij hebben het verse fruit, gezonde groenten, zij hebben hun geloof en de waarden die daarbij horen, zij zijn in staat van niets weer iets te maken. Dit is de opbrengst die ik niet van te voren had kunnen dromen! Jammer dat ik er zelf niet bij kon zijn.

Deel je dromen

Op donderdag hebben we vooral gekeken naar wat nu je eigen dromen zijn. Wat is het verhaal dat jij je kleinkinderen gaat vertellen over wat er gebeurd is in de tijd na de Talentdevelopmenttraining in Kampala. Welke droom heb je waar gemaakt. Welke stappen heb je genomen? Voor een deel van de groep was dit een goed uit te voeren opdracht. Voor een aantal was het begrip Toekomst en Terug kijken niet passend (of hebben wij het niet goed toegelicht!). Dat maakt niet uit. We realiseren dat ieder hier z’n eigen proces ontzettend hard aan het doormaken is. Voor F die nog geen twee weken geleden weer op straat is gezet door haar familie en nu ergens is opgevangen is het al fantastisch om zich gewoon vrij te kunnen bewegen, te kunnen lachen en daar alleen al van te kunnen genieten. Voor H die analfabeet is en veel leiderschapskwaliteiten heeft, is het al heel wat om uit te spreken dat hij nu toch wel wil leren lezen en schrijven… Zo zien we elke deelnemer groeien. Ook de Nederlandse deelnemers zijn onder de indruk van wat zij hier weer over zichzelf leren in de uitwisseling met de Ugandese deelnemers.

Werken aan je plan

Op vrijdag presenteren ze allemaal hun plan. Wat willen ze gaan bereiken en welke stappen willen ze gaan nemen. Het is genieten om te zien op welke wijze ze vol zelfvertrouwen hun verhaal gaan staan doen.

Bij de afsluiting krijg ik de grootste beloning die ik me maar had kunnen voorstellen. W, een hele introverte jongen, gaat staan. Hij vertelt wat deze week voor hem heeft gedaan. Hij zegt dat hij altijd al nerveus was bij de bijeenkomsten van zijn Clan, omdat hij mogelijk gevraagd werd iets te zeggen. Hij vertelde dat hij dankzij deze week nu in staat is te zeggen wat hij denkt en voelt en dat hij dat heel spannend vindt, maar dat hij hiermee wel een betekenis kan hebben voor zijn community en ook voor zichzelf. De tranen staan in mijn ogen. PRECIES DIT is waar ik het echt voor doe. Mijn dankbaarheid is groot.

 

Mijn persoonlijke inspiratie om te starten met MastersMaking2Moro lees je hier.